.........ว้าววววว หัวใจมันเต้นตึกๆ ระรัว ดังสนั่นหวั่นไหวอยู่กลางอก ท่ามกลางความปีติ ณ วินาทีนี้ เต้นตูมตามจนแทบจะล้นออกมาข้างนอก ไม่เคยรู้สึกดีใจอย่างนี้มาก่อนเลย...
....ดีใจที่นิ้วทั้งห้ายังคงรับรู้สัมผัสของแป้นคีบอร์ด
....ดีใจที่รับรู้ได้ถึงลมหายใจเข้าออก
....ดีใจที่ก้นนั่งรับน้ำหนักตัวอยู่บนเก้าอี้
.... ดีใจที่แขนและหัวไหล่รู้สึกเมื่อยเวลายกเพื่อพิมพ์
.... ดีใจที่ตายังคงมองเห็น..เรื่องราวต่างๆ บนจอคอมพิวเตอร์ เรื่องราวต่างๆ ภายในห้องของเรา และข้างนอกนั่น
....ดีใจที่ได้หัวเราะเสียงดังลั่นอยู่คนเดียวในห้อง ทำให้รู้ว่าเสียงเรายังดีอยู่
.... ดีใจที่ผิวกายรับรู้ ความหนาวเล็กน้อย เพราะพัดลมที่กำลังทำงานอยู่ข้างเก้าอี้
....ดีใจที่หูได้ยินเสียงนกร้อง หมาเห่า เสียงรถ เสียงเด็ก เสียงพัดลม เสียงสายลมแผ่วเบา
...ดีใจที่ยังกลืนน้ำลายได้อยู่...
ไม่เคยรู้สึกดีใจที่ได้สูดหายใจลึกๆ ยาวๆ เต็มปอด อย่างนี้มาก่อนเลย...
ภาพเดิมๆ ห้องเดิมๆ โต๊ะตัวเดิม คอมตัวเดิม แต่ทำไม วินาทีนี้ช่างดูแปลกตา ใหม่ ดีใจที่มันยังอยู่ตรงนี้...
...ดีใจจริงๆ ....ดีใจที่รู้ว่าตัวเองดีใจได้ขนาดนี้...55555 มีความสุขจริงๆ
อดีตไม่มีอยู่จริง... อนาคตนั้นไร้ตัวตน....สิ่งที่เป็นอยู่และมีอยู่จริง ณ วินาทีนี้แหละ ปัจจุบันขณะอันเป็นนิรันดร์...
...ขอบคุณพ่อแม่ที่ทำให้ฉันเกิดมา..
...ขอบคุณทุกคนที่เลี้ยงดูฉันมา
...ขอบคุณครูบาอาจารย์ที่สั่งสอน
...ขอบคุณครูผู้เปลี่ยนชีวิต
...ขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่าน
..ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ร่วมเดินทางกับฉัน และทำให้ฉันได้มาอยู่ตรงนี้
...ขอบคุณเพื่อนของฉัน ที่บล๊อกของเขา ทำให้ฉันได้เขียนสิ่งนี้ขึ้นมา..
ขอบคุณ....ฉัน... ที่ดำรงอยู่มาถึงตรงนี้ได้...คงเหนื่อยกันมากเลยซินะ...ขอบคุณจริงๆ...
2 ความคิดเห็น:
ขอบคุณเช่นกันที่รักษาตัวให้อยู่รอดจนมาพบกัน :)
เชื่อว่าร่างกายของนิวเองก็ขอบคุณนิวเหมือนกันนะ ที่ได้พาพวกมันไปสัมผัส รับรู้ รู้สึกอะไรหลายๆ อย่างแปลกๆ ใหม่ๆ มากมาย
ขอบคุณที่ยังดำรงอยู่
เมื่อวานฉันก็ขอบคุณแบบนี้ทั้งวันเหมือนกันเลยย
ใหม่
แสดงความคิดเห็น